Piątek na Suzuce upłynął pod znakiem zmiennej pogody. Pierwsza sesja treningowa odbyła się bez większych problemów (pojawiały się tylko pojedyncze krople deszczu). Druga natomiast przez ogromne opady trwała jedynie 45 minut (została opóźniona). Niewielu kierowców jednak zdecydowało się wyjechać na tor. Jako, że wyniki drugiej sesji nie będą zbyt dobre opisania formy poszczególnych zespołów (reszta weekendu ma być sucha) to podsumujmy jedyną miarodajną w pełni sesję.

Czołowe ekipy czyli Ferrari, Mercedes i Red Bull zajęli miejsca od 1. do 6. Najszybszy był Vettel, ale Hamilton tracił do niego około 0.2 s. pokazując, że z Mercedesem nie powinno być tak źle jak przed tygodniem w Malezji. Kolejne 0.2 s. tracił Daniel Ricciardo z Red Bulla. Zarówno obaj Finowie jak i Max Verstappen mieli większe problemy z uzyskaniem dobrych czasów, bo każdy z nich był w tej kwestii dość daleko od swojego partnera. Niemniej jednak to dopiero pierwsza sesja i trudno przewidzieć jak będzie dalej. Druga sesja w zasadzie przepadła, a nawet jeśli nie to jej wyniki nie są wiarygodne. Trzecia sesja treningowa jutro będzie bardzo ważna, bo kierowcy dziś nie mieli zbyt dużo czasu aby ustawić samochody na suchą nawierzchnię.

Dzisiątkę zamknęli czterej kierowcy z różnych teamów pokazując, że w dalszej części weekendu może być ciasno. Co do Ocona w Force India to tu bez niespodzianek choć strata do Vettela to ponad 1.7 s. Wszystkiego nie pokazał Perez (P13), który do Francuza stracił 0.6 s. W Renault sytuacja bez zmian czyli Nico Hulkenberg przed Jolyonem Palmerem (różnica wynosiła 0.8 s.). Póki co mocna wydaje się być ekipa Haasa w przeciwieństwie do ostatniego weekendu w Malezji. Grosjean zajął P9, a Magnussen, który stracił tylko 0.2 s. zakończył sesję na P11. Po raz kolejny miło zaskakuje Stoffel Vandoorne, który zamknął pierwszą dziesiątkę. Fernando (P12) stracił do niego jedynie 0.033 s.

Nieco słabiej niż oczekiwano wyglądał Williams. Tym razem Stroll (P14) był szybszy od Massy (P16) o 0.3 s. Jednak miejsca w tej części drugiej dziesiątki nie są tym o co chcą walczyć kierowcy brytyjskiej ekipy w ten weekend.

Dla mnie jednak największym zaskoczeniem jest bardzo słaba forma Toro Rosso. O ile Sainz był szybszy od Gasly'ego (o 0.3 s.) to sesję zakończył przedwcześnie rozbijając samochód na wyjściu z nawrotu The Hairpin (stracił panowanie nad tyłem wjeżdżając na tarkę). Spowodowało to wywieszenie czerwonej flagi, która przeszkodziła niektórym kierowcom w dłuższych przejazdach. Na szczęście Hiszpanowi nic się nie stało.

Co do Saubera to tu bez niespodzianek - nadal są czerwoną latarnią F1. Tym razem o pół sekundy szybszy okazał się Pascal Wehrlein. Poza tym nic ciekawego.

Co do drugiej sesji to tylko kilku kierowców pokonało okrążenia pomiarowe. Jej wyniki przedstawia tabela poniżej.

Jak widać, szybkie okrążenia pokonał tylko duet Williamsa, Force India oraz Hamilton. Ten ostatni, bez zaskoczenia, okazał się być zdecydowanie najszybszym. Jednak, jak pisałem wcześniej, sesja ta może nie mieć kompletnie przełożenia na dalszą część weekendu ze względu na przewidywany brak opadów w czasówce jak i samym niedzielnym wyścigu.

Podsumowując, czeka nas kolejny ekscytujący pojedynek, w który włączyć mogą się ponownie Czerwone Byki. Co do środka stawki to również i tam odbędzie się walka o każdy najmniejszy punkt, bo trzeba przyznać, że jest bardzo ciasno. Zastanawia mnie słaba forma Toro Rosso. Czy to tylko wypadek przy pracy czy jednak cały weekend będzie do zapomnienia? Zapraszam do dalszej części GP Japonii!

Kierowcy Formuły 1 po raz ostatni, przed finałem w Abu Dhabi, pojawią się na torze w Azji. I to nie byle jakim torze, bo na fenomenalnej Suzuce - ulubionym torem wielu kierowców (nie tylko tych startujących w F1). Jest to jedyny tor w kalendarzu, który cechuje się czymś na wzór ósemki (po T9 kierowcy przejeżdżają pod wiaduktem, po którym jechać będą w końcówce okrążenia). Suzuka zawiera wiele słynnych i lubianych sekcji, ale o tym w dalszej części zapowiedzi.

To jeden z najlepszych torów w aktualnym kalendarzu F1 (u mnie osobiście jest bardzo wysoko w rankingu). Suzyka stanowi ogromne wyzwanie nie tylko dla samochodów, ale i umiejętności kierowców.

Tor został zbudowany przez Hondę jako obiekt testowy w 1962 roku. Zaprojektował go Holender John Hugenholz (taki Hermann Tilke w tamtych czasach). Oprócz toru obiekt zawierał też duży park rozrywki obejmujący słynny diabelski młyn, z którego rozpościera się widok na cały tor.

W 1987 roku Suzuka gościła różnorakie wyścigi samochodów sportowych, F2 i po wcześniejszej stracie na rzecz toru Fuji również i F1. Wpływy Hondy zapewniły Suzuce dom dla GP Japonii na następne lata. Poza latami 2007-2008 tor ten rokrocznie gościł najlepszych kierowców F1. Suzuka była świadkiem niesamowitych rozstrzygnięć w F1 - mowa tu szczególnie o słynne kolizje Ayrtona Senny i Alaina Prosta w sezonach 1989 i 1990.

Takie chwile jak opisane wyżej dały temu grand prix oraz samemu torowi coraz więcej kibiców. stając się miejscem dla największych i najbardziej zapalonych pasjonatów F1.

Jak wspomniałem wcześniej ten tor jest ulubionym torem wielu kierowców m.in. dlatego, że zawiera wiele bardzo wymagających zakrętów oraz sekcji. Pośród nich bardzo popularny ultraszybki łuk 130R oraz podwójlny lewy zakręt Spoon (tak, łyżeczka) w najwyższym miejscu toru. Ponadto, kształt ósemki sprawia, że tor Suzuka jest jeszcze bardziej wyjątkowy.

Suzuka jest jednym z najszybszych torów w tegorocznym kalendarzu. Jednak układ sprawia, że jest to tor wymagający dużego docisku (wiele szybkich łuków). To co jest w nim niezwykłe to niesamowita płynność, którą docenią nawet laicy. Kierowcy w niedzielę pokonają 5.807 km pętlę Suzuki 53-krotnie co da dystans 307.471 km. Rekordzistą toru jest Kimi Raikkonen (1.31.540), który dokonał tu w 2005 roku niemal niemożliwego. Mianowicie, wygrał wyścig startując z 17. pola wyprzedzając na ostatnim okrążeniu Giancarlo Fisichellę. 

Niestety, układ Suzuki sprawia, że to tor, na którym wyprzedza się dość trudno. Pomimo tego wyścigi tutaj należą do bardzo ciekawych.

Co do samej pętli to okrążenie rozpoczyna prosta biegnąca w dół do pierwszych dwóch prawych zakrętów. Pierwszy z nich (T1) jest szybkim łukiem pokonywanym niemalże pełnym gazem. Trudność polega na tym, że już w trakcie jego pokonywania trzeba rozpocząć hamowanie do T2, który jest średnioszybkim łukiem. To co następuje później można nazwać jednym słowem - MAGIA. Sekcja S, bo o niej mowa to zakręty od T3-T6 (lewy-prawy-lewy-prawy). Jest to jedna z najsłynniejszych sekcji w całym motorsportowym świecie. Nieco przypomina Maggotts i Becketts z Silverstone, ale jest wg mnie nieco bardziej techniczna. Niezwykle ważny jest balans aerodynamiczny samochodu i optymalne wejście w pierwszy zakręt tej sekcji. Bez niego o dobrym i szybkim przejeździe przez eski można zapomnieć. Same wrażenia podczas przejazdu dają mega frajdę wszystkim kierowcom bez wyjątku. Po omawianej sekcji mamy jeszcze jeden lewy zakręt zwany Dunlop (T7) to otwierający się łuk prowadzący na krótką prostą co sprawia, że dobra trakcja na wyjściu staje się koniecznością. Przed dohamowaniem do kolejnego zakrętu kończy się pierwszy sektor.

Drugi rozpoczyna podwójny prawy zakręt Degner (właściwie to Degner 1 i Degner 2). Pierwszy z nich jest bardzo szybki, natomiast drugi zdecydowanie wolniejszy. Bardzo często kierowcy podczas treningów wypadają właśnie w tym zakręcie. Po zewnętrznej stronie znajduje się pułapka żwirowa co powoduje, że trzeba być jeszcze bardziej czujnym. Po Degner 2 mamy wspomniany przejazd pod wiaduktem i przejazd pełnym gazem przed lekki prawy T10. Dalej mamy dohamowanie do zakrętu Hairpin (T11) - jednego z miejsc do wyprzedzania na torze. Po raz kolejny trakcja jest istotnym elementem, bo nawrót prowadzi do długiego prawego łuku T12 pokonywanego pełnym gazem. Nieraz kierowcy próbują zyskać pozycję podczas tego przejazdu. Po pokonaniu tego łuku mamy kolejną słynny zakręt - Spoon. To tak naprawdę dwa lewe łuki (T13-T14). Są to naprawdę szybkie zakręty choć jak na standardy F1 nie są najszybsze. Ich optymalne pokonanie sprawia wielką przyjemność. Ponadto, jest to bardzo ważne, bo potem następuje najdłuższa prosta na torze (choć jest ona "zaburzona" kolejnym słynnym łukiem. Właśnie kilkset metrów przed nim kończy się drugi sektor.

Najkrótszy, trzeci, sektor rozpoczyna się w około połowie prostej, którą kończy niemożliwie szybki lewy zakręt 130R. Kiedyś stanowił większe wyzwanie, ale nawet i 2017 roku nie będzie on łatwy z uwagi na ogromne przeciążenie boczne, które wygeneruje. To miejsce było świadkiem słynnego wyprzedzenia, które wykonał Fernando Alonso na Michaelu Schumacherze w 2005 roku. Absolutnie coś wartego obejrzenia. W zasadzie można oglądać do znudzenia. Następnym zakrętem, a zasadzie szykaną jest niemniej słynny Casio Triangle czyli podwójne wolne zakręty prawy-lewy (T16-T17). To właśnie tu jest jedno z najlepszych (i nielicznych) miejsc do wyprzedzania. Właśnie w tym miejscu doszło do rozstrzygnięcia w walce o tytuł mistrza świata kierowców w 1989 roku. Doszło wtedy do kolizji Senny i Prosta. Francuz nie był w stanie pojechać dalej. Brazylijczyk natomiast dał radę wrócić do rywalizacji dzięki skorzystaniu ze skrótu znajdującego się zaraz za Casio Triangle. Zdobyłby upragniony drugi tytuł gdyby nie dyskwalifikacja, która spowodowała, że tytuł trafił w ręce Prosta. Ostatnim łukiem (T18) jest prawy szybki zakręt prowadzący na prostą start-meta. Tak wygląda pętla toru Suzuka.

Biorąc pod uwagę GP Japonii zarówno na Fuji jak i na Suzuce najwięcej zwycięstw ma McLaren (9). Za nimi są Ferrari (7), Red Bull (4), Williams (3), Mercedes (3), Renault (2). Co do kierowców to wciąż dominującym kierowcą jest Schumacher (6 wygranych). Wśród tegorocznej stawki zwycieżali tu: Sebastian Vettel (4-krotnie), Lewis Hamilton (3-krotnie), Fernando Alonso (2-krotnie) i Kimi Raikkonen (raz).

Jeśli chodzi o zdobyte PP to Ferrari ma ich najwięcej, bo aż 9. Dalej jest McLaren (6 PP), Red Bull (5 PP), Williams (4 PP) i Mercedes (3 PP). Wśród kierowców absolutnie dominuje Michael Schumacher ze swoimi 8 PP. W tym roku nieco zbliżyć może się do niego Sebastian Vettel, który 4-krotnie startował z pierwszego pola. Poza nim jeszcze tylko Lewis Hamilton (2 PP) oraz Felipe Massa (1 PP) wygrywali kwalifikacje przed GP Japonii.

McLaren jednak nie ma sobie równych jeśli chodzi o podia, bo ma ich aż 25. Ferrari zajmuje drugą lokatę z 22 miejscami na podium. Dalej mamy Williamsa (10 podiów), Red Bulla (9 podiów), Renault (6 podiów), Mercedesa (6 podiów, ale wszystkie zdobyte w latach 2014-2016) oraz Saubera (1 podium). Jak można się spodziewać Michael Schumacher również i tu prowadzi w klasfikacji (9 podiów). Najbliżej do niego ma Vettel (7 miejsc na podium). Poza nim na pudle stawali: Raikkonen, Alonso, Hamilton (wszyscy po 5-krotnie), Massa (2-krotnie) oraz Grosjean i Verstappen (po jednym razie).

A co nas czeka w ten weekend na torze jeśli chodzi o rywalizację? Patrząc jak układała się stawka w ostatnim GP Malezji będzie to naprawdę trudno przewidzieć. Przecież na papierze Sepang odpowiadało Mercedesowi, a w rzeczywistości mistrzowie świata byli tam tak naprawdę trzecią siłą. W kwestii tytułu konstruktorów mogą być raczej spokojni, ale jak poradzą sobie indywidualnie to już inna sprawa. Układ powinien im również nieco sprzyjać, ale nie jest to tak pewne. Na pewno bardzo szybkie będzie Ferrari. Sebastian Vettel zdecydowanie musi wrócić do wygrywania jeśli chce choćby marzyć o tytule. W tej chwili można powiedzieć, że wszystko jest jeszcze w jego rękach .Jeśli wygra pozostałe 5 wyścigów to nawet jeśli Lewis ukończy je wszystkie na drugiej pozycji przegra tytuł o 1 punkt. Nie jest to niemożliwe, ale będzie na pewno bardzo trudne. Kto wie jak będzie z awaryjnością, bo w tej chwili Lewis Hamilton ukończył każdy wyścig (i to w punktach). Dla dobra mistrzostw chciałbym aby Hamilton stracił tu kilka lub więcej punktów. Istotna będzie forma Finów pomagierów (czytaj Raikkonena i Bottasa), którzy mogą zaszkodzić rywalom.

Nie zapominajmy o Red Bullu, który wyraźnie przyspieszył w drugiej części sezonu. Poza tym od zawsze w zasadzie na Suzuce stajnia z pod znaku czerwonego byka była tu bardzo konkurencyjna. Dlatego też tu również mogą grać pierwsze skrzypce, a podbudowany drugim zwycięstwem Verstappen może być niezwykle groźny. Może właśnie Red Bull okaże się zbawiennym dla Vettela w walce o tytuł. To właśnie Ricciardo i Verstappen odbierać mogą punkty Hamiltonowi. Pamiętać jednak trzeba o tym, że każdy kij ma dwa końce i przez to ważne punkty może tracić też Vettel.

Na pewno na kolejny dobry (i podwójnie punktowany) wyścig liczy Force India, który powoli cementuje 4. lokatę w klasyfikacji konstruktorów. W Malezji byli szybcy pomimo choroby Pereza i przygód Ocona. Na pewno chcieliby powtórzyć ten wynik.

Bardzo miło ostatnio patrzy się na McLarena, który zaliczył dwa 7. miejsca w ostatnich dwóch wyścigach. W tej części sezonu Stoffel Vandoorne naprawdę jest kierowcą, na którego można liczyć. Przeskoczył nawet w klasyfikacji kierowców samego Fernando Alonso. Nadwozie McLarena powinno dać radę. Pozostaje pytanie - co z jednostką napędową? Czy wytrzyma? Ponoć silnik w specyfikacji 4.0 ma trafić do samochodów w podczas GP USA (choć i to nie jest pewne). Miejmy nadzieję, że silniki wytrzymają ten powiedzmy sobie szczerze ciężki weekend. W razie awarii kierowcy będą mogli skorzystać ze starych specyfikacji, a kary i tak dostaną. Wtedy podczas GP USA również dostaną karę w razie wprowadzenia nowych silników. Zobaczymy jak to będzie wyglądać. Ostatnio przecież nie jest najgorzej z niezawodnością.

Kierowcy Williamsa przyjeżdżają do Japonii po trzecim podwójnie punktowanym wyścigu w tym sezonie więc również są podbudowani, choć czasówka na Sepang nie przebiegła po ich myśli. Patrząc na formę Williamsa trudno mi jest uwierzyć, że będą tu szybcy - niestety. Darzę ten zespół dużą sympatią i mam nadzieję, że się mylę.

Dla Toro Rosso to może być trudniejszy wyścig, ale już nie raz Sainz nas zaskakiwał. Ponadto, bardzo dobrze na tym torze powinien czuć się Pierre Gasly, który po raz drugi wystąpi w wyścigu F1. W Malezji sobie całkiem nieźle poradził, szczególnie w kwalifikacjach. Suzukę z kolei zna bardzo dobrze, bo startuje wciąż w japońskiej Superformule. Notabene walczy w niej o tytuł, a ostatni wyścig koliduje z GP USA. Jeszcze nie wiadomo jakie decyzje zostaną podjęte, ale wiele wskazuje na to, że Danil Kvyat wróci do kokpitu przynajmniej w Austin.

Po niezbyt udanym weekendzie na Sepang Renault chciałoby wrócić do formy na Suzuce. Nico Hulkenberg pewnie wykona dobrą robotę, ale jak pojedzie Jolyon Palmer? Trudno powiedzieć. Z jednej strony trudno mu się dziwić. Motywacja nieco osłabła po decyzji o braku przedłużenia z nim umowy i zakontraktowaniu Carlosa Sainza na przyszły sezon. Z drugiej jednak powinien wykorzystywać ostatnie wyścigi to jak najlepszego pokazania się innym teamom. Jasne, że mistrzem świata nie będzie i może w ogóle nie powinien startować w F1, ale powinien próbować skoro już tu jest.

Dla Haasa ostatni wyścig również należał do trudnych, bo nie byli oni w Malezji zbyt konkurencyjni. Będą chcieli wrócić do formy w Japonii. Czas jednak pokaże w którym miejscu się znajdują już w piątek.

Na koniec oczywiście Sauber nie walczący o nic w tym sezonie. Trudno nawet przewidzieć kierowców na przyszły sezon (w związku z aktywnością Ferrari). Trzeba jednak zanotować, że ich strata w Malezji do środka stawki delikatnie zmniejszyła się. Może była to zasługa tego, że Red Bull, Ferrari i Mercedes zdecydowanie odjechali tam reszcie stawki. Tak czy inaczej z podniesionymi głowami walczyć będą w ten weekend. 

Podsumowując, przed nami kolejny weekend z F1. Jak zawsze jestem przekonany, że będzie to fascynujące widowisko. Najciekawsza na pewno będzie forma czołowych ekip, bo Ferrari wydawało się być zdecydowanie szybsze na bardziej pasującym Mercedesie torze. Patrząc realnie, Vettel potrzebuje DNF-a albo przynajmniej słabego występu Hamiltona jeśli chce zdobyć tytuł. Z drugiej strony już nie raz Vettel dominował pod koniec sezonu. Przypomnijmy sobie sezony 2011, 2012 i 2013, w których w drugiej cześci wygrywał odpowiednio pięć, cztery i absolutnie fenomenalne dziewięć razy. Dlatego nie można skreślać Seba w walce o ostateczny tryumf. Co do środka stawki to myślę, że do finału w Abu Dhabi czekać będziemy na ostateczne rozstrzygnięcia, dlatego walka o każdy pojedynczy punkty jest dla wszystkich ekip niezwykle istotna. Nam, kibicom pozostaje tyle obserwować ten niezwykły sezon, który pamiętać będziemy jeszcze przez długie lata.

Piątek: FP1 - 3:00, FP2 - 7:00

Sobota: FP3 - 5:00, Kwalifikacje - 8:00

Niedziela: Wyścig - 7:00

Październik będzie miesiącem F1 jestem o tym przekonany. W tym miesiącu mamy aż cztery wyścigi, a pierwszym z nich będzie GP Malezji na naprawdę ciekawym torze jakim jest tor Sepang nieopodal stolicy Kuala Lumpur. Jak do tego doszło, że taki egzotyczny kraj stał się gospodarzem jednej z rund mistrzostw świata królowej sportów motorowych?

W połowie lat dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku Malezja uległa ogromnej zmianie. Dr Mahathir Mohamad, premier Malezji był zdeterminowany, żeby do roku 2020 Malezja stała się krajem w pełni uprzemysłowionym. Najlepszym sposobem na to, jak sądzono, było handel samochodowy.

Firmą numer jeden zajmującą się ropą naftową w Malezji jest Petronas, która zaczęła intensywnie inwestować w Formule 1 z ekipą Sauber. Ponadto, malezyjski producent samochodów osobowych firma Proton - kupiła firmę Lotus Engineering.

Najbardziej ekstrawagancką częścią planu była jednak budowa multimedialnego "superkorytarza", łączącego nowy międzynarodowy port lotniczy Kuala Lumpur z samym miastem.

Mahathir kazał również zaprojektować i wybudować tor odpowiadający standardom F1. To nie miał być zwykły tor. Miało to być miejsce, które zostawi ślad i na które z zazdrością patrzyłby cały świat pod względem udogodnień i technologii. To, co powstało to Sepang International Circuit, który debiutował w kalendarzu F1 w 1999 roku a debiut ten nie zawiódł.

Tor ma długość 5.543 km i składa się z 15 zakrętów. W wyścigu kierowcy będą mieli na pokonania 56 okrążeń co daje dystans 310.418 km. To tor o średnim docisku mocno obciążający hamulce w kilku miejscach (przed i po prostej start-meta, oraz do zakrętu T4 i T9). Z kolei w szybkich sekcjach opony mocną dostawać będą w kość.

Pętlę rozpoczyna dość długi dojazd do pierwszego zakrętu, którym jest długi prawy i ciasny nawrót, po którym następuje kolejny, tym razem krótki i lewy (małe podobieństwo do tego co obserwujemy na torze w Szanghaju). To miejsce często staje się areną walki o pozycję, która nierzadko przenosi się na dalszą część pierwszego sektora. Po zakręcie T2 mamy łukowatą prostą zawierającą zakręt T3 pokonywany pełnym gazem. Następnie kierowców czeka dohamowanie do prawego 90-stopniowego dość wolnego (jak na standardy F1) zakrętu gdzie kończy się pierwszy sektor.

Drugi rozpoczyna krótka prosta do jednej z ulubionych sekcji dla kierowców czyli zakrętów 5. i 6. To bardzo szybkie łuki lewy-prawy. Zaraz po nich następuje krótka prosta i dwa prawe również szybkie zakrętu 7. i 8. Pamiętam jak w tym miejscu w 2008 roku w wyniku awarii hamulców wycofał się Felipe Massa przez co Robert Kubica wskoczył na drugą pozycję. Po tej szybkiej i dającej sporo frajdy kierowcom sekwencji mamy kolejną prostą (tym razem dłuższą) dającą możliwość wyprzedzania. Prosta kończy się mocnym dohamowaniem do jednego z najwolniejszych zakrętów na torze - T9. To lewy zakręt początkowo wyglądający na 90-stopniowy, ale tak naprawdę to prawie nawrót. Dodatkową trudnością jest fakt, że wyjście z niego jest ślepe, bo aż do zakrętu T11 tor biegnie pod górę. Zakręt T10 jest pokonywanym pełnym gazem prawym łukiem, na którego szczycie kończy się drugi sektor.

Trzeci, ostatni rozpoczyna dohamowanie do wspomnianego wcześniej T11. To prawy łuk wyrzucający kierowców na zewnętrzną. Bardzo istotne jest idealne wyjście z niego bo następne dohamowanie będzie dopiero do zakrętu T14. Po zakręcie T11 mamy cudowną sekcję pokonywaną pełnym gazem, która prawie do samego końca biegnie w dół. Początkowo mamy prostą do pokonania, a następnie ultraszybkie zakręty lewy i prawy (T12 i T13). Dopiero od T13 tor zaczyna biec nieco pod górkę i sekcja kończy się dohamowaniem do prawego wolnego T14. To jeden z najtrudniejszych zakrętów w kalendarzu F1. Powodem tego jest fakt, że kierowcy z bardzo dużej prędkości hamują będąc jeszcze na wyjściu z poprzedniego zakrętu. Na dodatek T14 jest zakrętem typu off-camber czyli wyprofilowanym odwrotnie niż normalne zakręty. Przez to bardzo łatwo o błąd w tym miejscu. A może on być bardzo kosztowny zarówno w kwalifikacjach jak i w wyścigu, ponieważ za T14 rozpoczyna się długa prosta i pierwsza strefa DRS. Dlatego trakcja na optymalna linia przejazdu i doskonała trakcja są tu kluczowe. Długa prosta kończy się niczym innym jak nawrotem (T15) będącym wolnym, ale szerokim zakrętem pozwalającym obrać różne linie przejazdu (szczególnie w deszczowych warunkach). Po nawrocie mamy lustrzane odbicie poprzedniej prostej i koniec okrążenia. Trzeba przyznać, że tor jest naprawdę wyjątkowy. Dlatego smutne jest, że w tym roku odbędzie się ostatnia, dziwiętnasta, edycja GP Malezji!

W kwestii statystyk ten tor jest torem Ferrari. Scuderia wygrywała tu 7-krotnie. Drugi jest Red Bull (4) przed Renault (2), McLarenem (2), Williamsem (1) i Mercedesem (1). Wśród kierowców najwięcej zwycięstw ma aktualny lider stajni z Maranello - Sebastian Vettel, który zwyciężał tu 4 razy, ale tylko raz dla Ferrari (w 2015 roku). Spośród tegorocznej stawki na najwyższym podium stawali tu Alonso (3-krotnie), Raikkonen (2-krotnie) i Ricciardo z Hamiltonem (po jednym razie).

Nieco inaczej wygląda kwestia zdobytych PP. O ile w klasyfikacji zespołów nadal góruje Ferrari (7 PP) przed Renault, Red Bullem i Mercedesem (wszyscy po 3PP) oraz McLarenem (1 PP) to w przypadku kierowców najlepszy jest Michael Schumacher (5 PP - wszystkie w barwach Ferrari). W tym roku wyrównać ten rekord może aktualny lider klasyfikacji kierowców - Lewis Hamilton - mający 4 pierwsze pola startowe. Poza nim do wyścigu z PP startowali dwukrotnie: Vettel, Massa i Alonso.

Ferrari bryluje również w kategorii zdobytych podiów podczas GP Malezji, bo ma ich 13 w ciągu 18 edycji. Dalej jest McLaren (9 podiów), Red Bull (8 podiów), Mercedes (7 podiów), Renault (5 podiów), Williams (4 podia) oraz co ciekawe Sauber (1 podium). Interesujące jest to, że Michael Schumacher ma 5 podiów zdobytych na tym torze co świadczy o tym, że każde jego podium na Sepang było od razu zwycięstwem. Po 5 miejsc na podium mają również Alonso, Hamilton i Vettel. Prawdopodobnie, rekord podiów tu zostanie pobity, bo Hamilton i Vettel mają duże szansę na finisz w top 3 (o ile nie dojdzie do czegoś niespodziewanego). Poza nimi na podium stawali również: Kimi Raikkonen (3-krotnie) oraz Sergio Perez, Max Verstappen i Daniel Ricciardo (wszyscy po jednym razie).

A co nas czeka w ostatnim GP Malezji? Myślę, że zacięta walka, bo jeśli Ferrari chce coś jeszcze ugrać w tym sezonie (choć moim zdaniem do już jest raczej niemożliwe) to musi skutecznie odrabiać duże punkty do Mercedesa i dodatkowo liczyć na jakieś awarie czy potknięcia rywali. Statystyki pokazują, że ten tor pasuje Sebastianowi Vettelowi. Jeśli chodzi o formę obu zespołów to myślę, że będzie to wyrównany pojedynek, bo Sepang to tor o średnim docisku zawierający kilka szybkich sekcji oraz wolnych zakrętów. Na prostych Mercedes może mieć lekką przewagę. Trudno jednak przewidzieć jak będzie tym razem. Lewis Hamilton jest w szczytowej formie (po przerwie wakacyjnej wygrał wszystkie wyścigi) i będzie chciał wygrać również i tu. Zwiększenie przewagi to po pierwsze, ale po drugie będzie chciał wyrzucić z głowy zeszłoroczny wyścig, w którym prowadził spokojnie, ale w wyniku awarii silnika zmuszony został do wycofania się oddając zwycięstwo Danielowi Ricciardo. Natomiast Vettel będzie zdeterminowany jak nigdy, aby przerwać passę Anglika. Na pewno w tle nie będą mogli być obaj Finowie, których dyspozycja może okazać się kluczowa dla losów tego wyścigu oraz całego sezonu. Ponadto, równie istotny będzie silnik w nowej specyfikacji jaki na tor przywiezie ekipa z Maranello. Wierzę, że pozwoli ona złapać Mercedesa na prostych, a jej niezawodność będzie na najwyższym poziomie.

Co do ekipy Red Bulla, to myślę, że podczas tego weekendu wrócą na swoje miejsce najlepszego z reszty. Prawdopodobnie spokojnie wywalczą trzecią linię na starcie. No chyba, że pogoda w Malezji zrobi psikusa co nierzadko się wcześniej zdarzało. Dobre wspomnienia z przed roku mają obaj kierowcy i na pewno lubią się tu ścigać. Niestety ich piętą achillesową może być trzeci sektor i początek pierwszego czyli długie proste. Nie chcę wyrokować, ale tym razem o podium może nie być tak łatwo jak w Singapurze.

Przypuszczam, że Force India wróci na należne im miejsce czwartej siły w stawce. Tor w Singapurze pokazał braki w konstrukcji wystepujące na torach wolnych, wymagających dużego docisku. Tym razem tor jest zdecydowanie szybszy, z drugim sektorem pełnym szybkich łuków. Poza tym jednostka Mercedesa powinna dać im przewagę na prostych. Może być to udany weekend Pereza i Ocona.

Fabryczny zespół Renault będzie tracił na prostych, ale w zakrętach może nie być najgorzej. W tej chwili trudno gdybać i przewidywać od razu miejsca na starcie czy na końcu wyścigu, ale jestem przekonany, że Hulkenberg po raz kolejny postara się o dobry wynik. Może zaskoczy nas, uskrzydlony ostatnim wynikiem w Singapurze (P6), Jolyon Palmer, który nie ma nic już do stracenia. No chyba, że fotel kierowcy już w Malezji :D.

Ekipy Haasa, McLarena, Toro Rosso i Williamsa na pewno będą blisko siebie. Na papierze Williams i Haas powinni mieć przewagę na prostych, ale jak pokazało GP Włoch czy Belgii ekipa z Grove wcale nie radziła sobie doskonale w suchych warunkach na szybkich torach. Pamiętam oczywiście doskonałe miejsce w czasówce Strolla we Włoszech i jego punktowany finisz, ale i tak nie było to to czego Williams oczekiwał. Dla McLarena i Toro Rosso może być to trudny weekend, ale kierowcy Toro Rosso nie raz już zaskakiwali. Ponadto, na dzień dzisiejszy wiemy już że za Daniela Kvyata wystąpi Pierre Gasły. Junior z akademii Red Bulla ma wystartować we wszystkich pozostałych wyścigach tego sezonu. Prawdopodobnie Rosjanin wróci za kółko Toro Rosso w 2018 roku, a powodem zwolnienia kokpitu Gaslyemu jest fakt, że nie udało się dojść do porozumienia na linii Toro Rosso-Renault-Palmer. Ten ostatni za zwolnienie kokpitu już  w w tym sezonie chce ponoć 7 milionów dolarow. Zobaczymy co potrafi ten młodziak w całkiem przyzwoitym samochodzie. Co do McLarena to drugi sektora może być tym co ich uratuje, ale trudno będzie bronić się przed szybszymi kierowcami na tylnej prostej oraz prostej start-meta.

Niestety, dla szwajcarskigo zespołu Saubera prognozy nie są optymistyczne. Są i będą oni do końca sezonu czerwoną latarnią tego sezonu. Kierowcom pozostało pokazywanie się z jak najlepszej strony, aby tym spróbować sobie wywalczyć miejsce w przyszłorocznej stawce. W padoku chodzą plotki, że Ferrari chce z Saubera stworzyć coś na wzór współpracy Red Bull-Toro Rosso. Dlatego mówi się, że zarówno Antonio Giovinazzi jak i Charles Leclerc znajdą miejsca właśnie w Sauberze w 2018 roku. Narazie to tylko plotki, ale ponoć w każdej plotce jest ziarno prawdy.

Podsumowując, czeka nas kolejny ekscytujący weekend z F1. Jeśli GP Singapuru było przełomowym w kwestii rywalizacji o tytuły to Malezja będzie czymś więcej. To tu możemy uzyskać odpowiedź na pytanie kto zostanie mistrzem świata (choć pewnie matematyka będzie po stronie goniącego). W przeszłości na Sepang oglądaliśmy naprawdę fascynujące wyścigi obfitujące w manewry wyprzedzania. Jestem przekonany, że i tak będzie tym razem. Niemniej interesująca będzie walka w środku stawki o miejsca w klasyfikacji konstruktorów. Wszak toczy się walka o miliony dolarów. Renault chce skończyć ten rok z przytupem, a ekipy Haasa i McLarena nie chcą pozostać w tyle. Natomiast Toro Rosso będzie się zaciekle bronić przed Renault choć w głowach są chęci na atak na Williamsa. Tym samym do końca sezonu czeka nas jeszcze wiele wiele emocji!

Piątek: FP1 - 5:00, FP2 - 9:00

Sobota: FP3 - 8:00, Kwalifikacje - 11:00

Niedziela: Wyścig - 9:00